"Demek ki ihtiyacım varmış", kendimizi anlama ve affetmekte iyi bir başlangıç cümlesi.

Genellikle kendimizi, ihtiyaçlarımızı anlamadığımız durumlarla da çok karşılaşıyoruz. Bize sorunlu gelen davranışlarımızda, sıklıkla kendimize cezalandırıcı bir şekilde yaklaşıyoruz. Tez yazmak isterken gidip TV seyrediyorsanız, kilo vermeye çalışırken gidip yemek yiyorsanız, ya da yakınlarızla ilişkilerde sorunlu davranışlar gösteriyorsanız. Klinikte, “Niye yaptım ben bunu? Yapmasaydım. Ne kadar disiplinsiz, karaktersiz bir insanım” gibi iç konuşmalarla sık karşılaşıyoruz. Fakat
seanslarda bu sorunlu davranışın mutlaka bir mekanizması olduğunu görüyoruz. Kişi aslında içeride karşılayamadığı bir ihtiyacını, uyum bozucu yollarla dışarıya ifade ediyor. Ne yapmış olursak olalım onu anlamak için “demek ki derinlerde bir ihtiyacıma denk geliyor burada gösterdiğim sorunlu davranışım” demek iyi bir başlangıç cümlesidir. 

Zayıflamaya çalışırken birine çok kızıp buzdolabına dalmak, hırsını oradan almak gibidir. Bir yol kullanıp, başa çıkmaya çalışıyoruz. “Ben ne kadar dürtüsel bir insanım. Beş para etmem” gibi cümleler yerine “Demek ki duygusal dünyamdaki eğişiklikler nedeniyle böyle bir şeye ihtiyacım varmış” ı anlamak tabii ki bir sonraki adımda daha iyi baş etmekte daha iyi bir çözüm olabilir.